Dziś 1 września mijają 82 lata od wybuchu II wojny światowej, która pochłonęła miliony ludzkich istnień. Etos Bohaterów tamtych dni powinien trwać nieprzerwanie w świadomości Polaków. Musimy pamiętać o ich odwadze i poświęceniu w walce z agresorem. W ramach obchodów II Wojny Światowej w Częstochowie i Powiecie Częstochowskim odbywają się liczne wydarzenia. Dziś rano o godzinie 8:00 delegacje przedstawicieli władz samorządowych Powiatu Częstochowskiego z Sekretarzem Powiatu Częstochowskiego Henrykiem Soblem na czele i Naczelnikiem Wydziału Zarządzania Kryzysowego i Spraw Obywatelskich Anettą Ujmą, Sejmiku Województwa Śląskiego reprezentowanego przez Radnego Stanisława Gmitruka oraz Miasta Częstochowy reprezentowanego przez Wiceprezydenta Ryszarda Stefaniaka złożyły wiązanki na pomniku Żołnierzy 7 Dywizji Piechoty na cmentarzu Kule. Następnie o godzinie 10:00 kontynuowano obchody rocznicowe na Placu Pamięci Narodowej, gdzie po apelu poległych zgromadzeni złożyli kwiaty oraz oddali hołd wszystkim poległym w obronie ojczyzny.
Jedną z wielu jednostek Wojska Polskiego, które we wrześniu 1939 roku od pierwszych minut wojny podjęły walkę z niemieckim Wehrmachtem była 7 Dywizja Piechoty. Otrzymane zadanie prowadzenia działań opóźniających na kierunku częstochowskim sprawiło, że dywizja dowodzona przez gen. bryg. Janusza Gąsiorowskiego stanęła niemal samotnie na drodze potężnego uderzenia głównych sił niemieckiej 10. Armii, w tym dwóch dywizji pancernych (1 i 4), czterech dywizji piechoty (4, 14, 31 i 46), a następnie także dwóch dywizji lekkich (2 i 3). W dniach 1 – 4 IX 1939 roku, opóźniając wielokrotnie przeważające siły nieprzyjaciela, 7 DP stoczyła ciężką bitwę w rejonie Częstochowy, która dzieliła się na trzy fazy: 1 IX – walki oddziałów wydzielonych pod Krzepicami, Kłobuckiem, Pankami, Truskolasami, Wręczycą Wielką, Lublińcem, Taniną, Lisowem i Boronowem; 2 IX – obrona pozycji „Częstochowa”; 3 – 4 IX – bitwa pod Janowem (w tym m.in. walki pod Dębowcem, Zrębicami, Janowem, Złotym Potokiem, Siedlcem, Lelowem i Borzykową) zakończona rozbiciem części dywizji i wzięciem do niewoli jej dowództwa. Ofiarna walka 7 DP w rejonie Częstochowy, okupiona liczbą blisko 800 poległych, ponad 1500 rannych oraz ok. 3000 wziętych do niewoli, zgodnie z polskim planem przyczyniła się do opóźnienia niemieckiego natarcia w kierunku Warszawy. Z okrążenia pod Janowem przebiła się ponad połowa sił dywizji. Na dalszym szlaku bojowym żołnierze 7 DP m.in. walczyli w obronie Kielc (5 IX), stoczyli bój pod Barakiem (8 IX), a po krwawej bitwie w lasach pod Ciepielowem (8 IX), stali się ofiarami jednej z największych niemieckich zbrodni wojennych dokonanych na jeńcach polskich w 1939 roku. Na mapie wyróżniono walkę I batalionu 74 Gpp w obronie pozycji „Lubliniec”, za którą zarówno dowódca mjr Józef Pelc, jak i cały batalion (jako jednostka), zostali 1 IX przedstawieni do odznaczenia Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
